Badania nieniszczące służą do wykrywania nieciągłości materiałowych, oceny właściwości materiałów i pomiarów gabarytów obiektów bez wywoływania zmian ich właściwości użytkowych.
Wzrastające wymagania dotyczące jakości produktów spowodowały, iż metody nieniszczące są coraz powszechniej wykorzystywane zarówno w procesach produkcyjnych jak i w eksploatacji różnego rodzaju urządzeń.
Badania NDT są prowadzone przez wykwalifikowany personel badań nieniszczących posiadający certyfikaty kompetencji II oraz III stopnia zgodnie z normą PN-EN ISO 9712.
- VT (badania wizualne)
Jest to najprostsza metoda badań obowiązkowych nieniszczących przeprowadzana na wszystkich rodzajach konstrukcji spawanych. Badania te opierają się wizualnej ocenie spawów, dzięki czemu badania te nie wymagają dużych nakładów czasu i kosztów. Metoda ta wymaga bardzo wysokich kompetencji i doświadczenia od prowadzącego badanie. Typowe wady jakie można dzięki tej metodzie zdiagnozować to: wady powierzchniowe powstające w procesie produkcji (w szczególności pęknięcia, podtopienia, przyklejenia, pory), odstępstwa wymiarowe, wady powstałe w trakcie montażu. Natomiast wady powstałe w procesie eksploatacji konstrukcji to m.in. nieszczelności, korozje, pęknięcia zmęczeniowe. Metoda VT jest pierwszym etapem wstępnym do poszerzonych badań następnymi metodami i należy ją traktować raczej jako uzupełnienie kompleksowych badań nieniszczących.
- PT (badania penetracyjne)
Przeprowadzane są na materiałach należących do grupy stali węglowych i stopowych, stopów aluminium, miedzi lub tytanu oraz ceramiki. Metoda ta ma szerokie zastosowanie przy badaniu nieszczelności spoin spawanych zbiorników itp. Badania penetracyjne mają zastosowanie w materiałach ferromagnetycznych, nieferromagnetycznych oraz materiałach niemetalicznych.
- MT (badania magnetyczno-proszkowe)
Metoda badań nieniszczących możliwa do przeprowadzenia na materiałach ferromagnetycznych, tj.: żelazo, nikiel, kobalt lub ich stopy; spawanych, obrabianych termicznie. metoda ta pozwala wykryć wady powierzchniowe i podpowierzchniowe: pęknięcia, zakucia, porowatości. Polega na magnesowaniu badanego elementu oraz wykrywaniu magnetycznego pola rozproszenia, pojawiającego się w miejscu występowania nieciągłości. Czułość badań magnetycznych określa się szerokością i głębokością wykrytych wad. Badanie magnetyczno-proszkowe umożliwia wykrycie najbardziej niebezpiecznych nieciągłości powierzchniowych i podpowierzchniowych takich jak: pęknięcia zmęczeniowe, hartownicze, szlifierskie, kuźnicze, przyklejenia, pęknięcia spawalnicze, naderwania, zakucia.
- UT (badania ultradźwiękowe)
Metoda ta wykorzystuje zjawisko rozchodzenia się fal ultradźwiękowych w ciałach stałych. Tę technikę stosuje się w celu wykrywania wad, oceny i wymiarowania, określenia cech materiału. Daje także możliwość wykrycia niebezpiecznych nieciągłości materiałowych wewnętrznych, powierzchniowych i podpowierzchniowych. Istotną zaletę tych badań stanowi szybkość uzyskiwanych informacji, wysoki stopień dokładności, uniwersalność i skuteczność. Badania UT przeprowadza się techniką przepuszczenia lub techniką echa. Metoda ultradźwiękowa obejmuje badania elementów ze stali ferrytycznych, austenitycznych, aluminium, magnezu, miedzi i jej stopów, ołowiu, niklu oraz ceramiki.
- RT (badania rentgenowskie)
Wycena badań NDT odbywa się na podstawie rysunku technicznego zamawiającego.
Badania niszczące mają szerokie zastosowanie w przemyśle metalurgicznym, pozwala na sprawdzenie: